Wilk i zorza polarna

Zorza polarna to najpiękniejsze zjawisko na niebie. Najłatwiej zaobserwować ją głównie na północnym niebie w okresie zimowym, choć widać ją czasem także z Polski. Tańczące po niebie światła są magicznym widokiem. W Skandynawii i na Alasce zorza polarna jest uważana na coś niemal świętego. Przypomina o obecności przodków, o ich duchach i o magii jaka nas otacza. To wyjątkowe zjawisko jest czymś co budzi naszą wyobraźnię, kojarzy się z zimą, Świętami, Mikołajem i daleką Laponią. Z obserwacji wiem, że nawet najlepsze zdjęcia nie są w stanie oddać tej magii. Ilekroć widzę zorzę na niebie, tyle razy zakręci mi się łezka w oku. 

Wilki to zwierzęta które zimą zajmują wyjątkowe miejsce w umysłach ludzi. Budzące grozę opowieści, legendy a czasem i doświadczenia przypominają, jak dawnej wilki siały popłoch wśród mieszkańców wsi. Pod lasem, wśród drzew czy na polnych drogach wilczy trop niepokoił wędrowców. Mróz i śnieg zmuszają te zwierzęta aby zeszły ku dolinom, gdzie jest cieplej i łatwiej o pokarm. 

Takie połączenie, wilka i zorzy polarnej przyszło mi do głowy gdy widziałam wilcze tropy na pierwszym jesiennym śniegu w Szwecji. Ognisko było miłym zakończeniem zimnego dnia, a zorza pięknie tańczyła na niebie. 

Materiał: stare jodłowe deski z beskidzkiej chałupy, naturalny wosk do konserwacji własnej receptury

Technika: akryl na płótnie, werniksowany

Wymiary: 70x55cm 

Obraz autorski, prawa wyłączne 

Obraz sanowi wzór, według którego wykonam bardzo podobny obraz. Możliwe minimalne różnice w kolorze lub fakturze drewna, ze względu na to, że jest to niepowtarzalny materiał a malarstwo jest pracą ręczną.